Siyasi parti liderlerinin siyaset yaparken üslupları ve kullandıkları dil önemlidir. Bu dil, ayrıştırıcı değil, birleştirici olmalıdır. Ne yazık ki; Ülkemizde siyaset yapan siyasi parti liderlerinin birbirlerine, hatta ailelerine ve özellerine karşı söyledikleri hakarete varan sözler, toplumun tepkisini almaktadır.
Bazı liderlerin siyaset alanını bilerek germesi, özellikle Cumhur İttifakı’nın sert ve gerginlik yaratan politikası, tabandaki partililerde de gerginlik yarattığından bu durum, muhalif siyasetçilere tehdit, kin ve nefret duygularının beslenmesinde en büyük etken olmaktadır.
Konuşmalarında sürekli muhalifleri hain ilan edici bir üslup takınmaları, elbette onlara inanan ve dinleyen tabanlarda da bir nefret oluşur. Bu sebeple o tabandaki bazı cahiller ortaya çıkar; sopalı ve silahlı saldırılar düzenlerler. Ülkede yaşayan bizler, bu tür olayları geçmiş günlerde hep birlikte gördük, yaşadık.
Bazı liderlerin nefret duygusu söylemleri yetmezmiş gibi, yandaş basının da iktidara yaranmak için muhalifleri hedef göstermeleri sonucunda, muhalefet genel başkanı ve yönleticilerine yapılan fiziki saldırılara hep birlikte şahit olduk. İşin ilginç tarafı, saldırıyı yapanların yargıda doğru dürüst yargılanmadan salınmaları, bu işe meyilli olan kişilere güç veriyor ve taşkınlık yapma eğilimlerini tetikliyor olması, ülkemizde bu tür olayların yaşanması her an mümkün.
Ülke olarak 20 yıldır bunları yaşarken ülke geçmişinin siyasi geleneğinde de, böylesine gergin ve ayrıştırıcı bir politika izleyen liderler ender görülmektedir. Ülkemizin siyaset arşivine baktığımızda, geçmiş yıllarda özellikle siyasetin çok hareketli olduğu ve sağ-sol çatışmaların yaşandığı 70’li-80’li yıllarda, o dönemin liderleri yazılı ve görsel basında olsun, seçim meydanlarında olsun, birbirlerini eleştirmişler ama nezaket ve saygı sınırını aşmamışlar ve birbirinin yüzüne bakacak mesafeyi hep bırakmışlardır.
Bugünkü siyasetçileri dinlediğimizde, aman Allah’ım! Bu ne üslup? Bu nasıl bir dil? Kişilerin özel hayatları olmak üzere yapılan hakaretler, ithamlar diz boyu! İttifak öncesi birbirlerine yaptıkları hakaretler ve ittifak sonrası hiçbir şey olmamış gibi pişkince birlikte siyaset yapmak, önceden birlikte hareket ettiği muhaliflere çirkince saldırmalar siyasi etik değerlerle örtüşmemektedir.
Dünyada olduğu gibi, siyaset meşru zeminde ve meşru usullerle, fikir ve projelerle yapıldığı sürece muteber ve meşrudur! Muhalif ses ve fikirlere, söz ve fikirle karşılık vermek yerine, baskı ve tehditlere başvurmak, siyaseti dizayn etmeye çalışmak, özgürlüklerimiz ve demokrasimiz açısından son derece tehlikelidir.
Bütün bu saldırıların temelinde nefret dili ve saygısızlık, sevgisizlik yatar. Özelikle, toplum ve siyasi liderlerin nefret dilinden uzak, çoğulcu, uzlaşmacı bir üslup kullanmaları ülkeyi refaha, huzura kavuşturma yolunda önemlidir ve değerlidir.
Siyasi liderlerin kullandıkları dil ve üslup çok önemlidir. Seçilen tek bir yanlış kelime bile hem topluma ve hem de kendine ciddi zararlar verebilir. Günümüzdeki liderlerin üslubu çok çirkin. Gençlerimiz, ‘Bunlar mı bizi yönetecek? Bunlara mı oy vereceğiz? Bunlar mı bize örnek olacak?’ diyorlar. Bence haklılar, doğru söylüyorlar. Sırf bu yüzden gençler, siyasetten ve gündemden uzak duruyorlar. Yine aynı sebeplerden ötürü bu konulardan rahatsız olan toplumumuzun sorumlu ve duyarlı kesiminde de artık televizyonda haberleri izleyemiyoruz diyenler çoğunlukta. Bu nedenle siyasi liderler, bu uyarıları dikkate almak ve ona göre politika yapmak zorundadırlar.
Parti liderleri ve sözcüleri, devlet adamlığı sorumluluğu içinde siyaset yaparken, ileride birbirlerinin yüzüne bakamayacakları, toplumu ayrıştıracak ve gerginlik yaratacak laflar söylememelidirler.
Sözün özü; siyasete bir seviye kazandırmak, bir üslup getirmek zamanı çoktan gelmiştir. Herhangi bir partiden bir siyasetçi, başka partiden bir siyasetçiyi elbette ki eleştirebilir; tenkit edebilir ancak bunları yaparken bilgi dahilinde, belgeli yapmak gerekir.
İftira atmadan, hakaret etmeden, halkın yaşam koşullarını kolaylaştıracak projeler üretmek, parti programlarını halka anlatmak, uzlaştırıcı ve birleştirici bir dil kullanmak ülkemiz siyasetine kalite getireceği gibi çağdaşlığın ve demokrasinin gelişmesinde de fayda sağlayacaktır. Her zaman söylediğim gibi toptan eğitim şart.
FACEBOOK YORUMLAR